Bazen, içinden geçenleri göstermek için sayfalarca yazı yazar insan,
İster ki okuyanlar halinden anlasın.
Duygularına ev sahipliği yapan kalbinden uzaklaşmaktır amacı o yazıları yazarken,
Bir zamanlar yabancı olduğu kalem ile kağıdı o yüzden buluşturmuştur zaten.
Bazen sadece, yalnız kalıp kafa dinlemek ister insan,
Duygularına tercüman olan bir parça açıp, melodilerin arasında kaybolmak,
Yeri gelince gülüp, yeri gelince ağlamaktan dolayı hıçkırıklara boğulmak.
Kendini yazmaya adayan insan,
Çekmiştir elini ayağını dünyadan,
Ve tek arzusu vardır ,
Suskunluğunun gölgesinde yazdıklarıyla birkaç şey anlatmak.
Bazen, derin yaralar içinde acı çekerken bulur insan kendini,
Konuşsa halini kimse anlamayacağı için kağıda ve kaleme vurur tüm benliğini,
Yorulduğu vakit arkasını dönüp çekip gitmek istediğinde de,
Kalemi kucak açıp, kağıdı sarıverir tüm dertlerini.
Gizem Aktaş
