Hayatım bir şeker tadındaydı ben küçükken,
Canım sadece düştüğüm zaman acıyor,
Karnım, oyun oynarken bile doyuyordu.
Gözlerim de dudaklarım da mutluydu o zamanlar.
Ve uzaktım tüm huzursuzluklardan…
Zamanla hatıralar birikti, ben büyüdüm…
Acının payı artarken hayat çizelgemde,
Mutluluklar da bir bir azalmaya başladı.
Hayata karşı acımasız oldum,
Bir de geri çektim kendimi tanımadığım insanlardan,
Oysaki çocukken oyunlar oynardık onlarla
Velhasıl kelam,
Ben büyürken yavaş yavaş ve uzaklaşırken çocukluğumdan,
Kalbime sığdırdım sevdiklerimi
Çünkü elime bir şeker verseler,
Yine bırakır acıları bir kenara, oyun sanarım her şeyi….
GİZEM AKTAŞ
