Tok açın halinden ne anlar derler ...
Hep duymuşuzdur. Ya da bir çok kez kullanmışızdır. Ama ben bu hafta bu sürekli kullandığımız . Atasözünün anlamı tamamen anladım ve özumsedim. Özdilek yolunda bir arkadaşıma gittim . Kahvemi içtim. Sohbetimizi yaptık ve kalktım. Özdilek den Afyonkarahisar a doğru gelen dolmuşa binmem gerekiyor. Hep aracım var aracımla gidip geliyorum. Bana deseler ki dolmuşla ulaşım zor deseler inanmazdım.
Neyse eski FETÖ okulundan çocuklarda çıktı . Kolejden çocuklar da çıktı . Kolejli çocuklar aileleri tarafından arabayla alındı . Ya da servislerde evlerine gidiyor. Ama diğer okuldan gelen çocuklar ve ben durak da hiç abartısız 45 dk. Soğukta bekledik ama hava nasıl soğuk anlatamam . Minibüs geliyor, otobüs geliyor hiç biri durmuyor.Ha dursada binecek yer yok ....
Sordum çocuklara hep mi bu böyle hep böyle dediler. Yazık bu çocuklarımıza yürüseler yürüme şanşları yok. Ve Afyonkarahisar ın o soğunda bu kadar beklemeleri beni çok ama çok üzdü. Doğu'da ki bir çok çocuğumuzun çektiği zorlukları bu evlatlarımızda çekiyor. Gözümüzün önünde burnumuzun dibinde...
Fetonun okulundan Özdilek e doğru baya bir yürüyorlar. Ve uzunca ve uzunca süre bekliyorlar.
Bu dönemde bu çocukların çektikleri sıkıntılar bana çok anlamsız geldi. Ben o soğukda daha fazla dayanamadım. Taksi çağırdım öyle geldim. Ama içim o kuzucuklar cız etti. Hatta taksi gelince benim gideceğim yere gidecek varsa 2 ya da 3 kişi götürebilirim dedim. Maalesef ki hiç bir çocuk yoktu. Sadece aklımda buna köşe yazımda yer vermek ve gerekli yerlere duyurma derdindeydim.
Artık sefer sayısını mı artırırsınız. Ya da başka bir şey mi bilmiyorum ama...
İnanın arabasız ulaşımın bu kadar zor olduğunu asla düşünmemiştim. Biraz daha kalsam donacaktim....
O evlatlarımıza da çok yazık...
