Uzman Dil ve Konuşma Terapisti Burçin Mutlu, kekemeliğin konuşma akıcılığını bozan bir nörolojik farklılık olduğunu belirterek, toplumda her 100 kişiden birinde görüldüğünü söyledi. Kekemeliğin genellikle 2 ila 5 yaş arasında başladığını aktaran Mutlu, “Kekemelik bir korku, heyecan veya utancın sonucu değildir. Genetik temelleri bulunan bir konuşma bozukluğudur. Yani taklit ya da psikolojik sebeplerle ortaya çıkmaz” dedi.
Mutlu, kekemeliğin kendiliğinden iyileşme oranının yüzde 75-80 civarında olduğunu belirterek erken müdahalenin önemine dikkat çekti. “Geçer diyerek beklemek en büyük hatadır. Çünkü her geçen ay, kalıcılık riskini artırır” diyen Mutlu, ailelerin çocuklarını gözlemlemesi ve bir uzmandan değerlendirme almasının önemine vurgu yaptı.
TOPLUMSAL FARKINDALIK VE AKRAN DESTEĞİ
Kekemeliğin sadece konuşma akıcılığını değil, bireylerin duygusal ve sosyal yaşamlarını da etkilediğini belirten Mutlu, özellikle okul çağındaki çocukların akran zorbalığına maruz kaldığını söyledi. “Kekemeler kelimelerde takıldıkları için değil, sabırsız dinleyiciler yüzünden sessizleşir. En tehlikeli sonuç ‘konuşamamak’ değil, ‘konuşmamayı tercih etmektir’” ifadelerini kullandı.
Eğitimcilerin farkındalığının önemine dikkat çeken Mutlu, “Kekemeliği alay konusu değil, empati fırsatı olarak gören sınıflar hem çocuklara hem topluma insanlık dersi verir” dedi.
BİLİMSEL TERAPİ YÖNTEMLERİYLE İYİLEŞME
Mutlu, kekemelik terapilerinin yalnızca konuşma değil, duygusal ve davranışsal bileşenleri de kapsadığını anlattı. Duyarsızlaştırma ve konuşma yeniden yapılandırma tekniklerinin bireyin iletişim güvenini güçlendirdiğini söyleyen Mutlu, “Erken yaşta başlanan terapi, kekemeliğin kalıcı hale gelme riskini azaltır. Ayrıca terapist, aileye doğru yaklaşım ve iletişim biçimleri konusunda rehberlik eder” dedi.
Düzenli ve bireye özel planlanan terapi sürecinin hem konuşma akıcılığını hem de özgüveni artırdığını belirten Mutlu, kekemeliğin bilimsel yaklaşımla ele alınması gerektiğini vurguladı.
